Wat ik in mijn jeugd gemist heb en wat gaandeweg tot mijn kernwaarden zijn geworden zijn “verbinding”, “betrokkenheid” en zeker ook “luchtigheid”/ “Vrijheid”.
De wereld om me heen blijft me voortdurend uitdagen en regelmatig uit balans brengen. Dit dien ik te accepteren. Hoe hier mee om te gaan daar heb ik gelukkig wel invloed op. Niet vanuit een vechthouding. Vanuit acceptatie en (terug) in mijn eigen kracht, mijn eigen “circle of influence” te gaan staan.
JE “COPING”STIJL Open, oprechte menselijke interactie en betrokkenheid. Daar wordt ik blij van. In mijn jeugd heb ik mezelf een (zogenaamde) overlevingsstrategie aangeleerd. Dit doen we in principe allemaal, een “copingstijl” om ons weerbaar te voelen. Deze copingstijl lijkt erg effectief. Voor mij betekende het dat ik mij rond “problemen” kon bewegen zonder ze werkelijk op te lossen. Het niet oplossen van “problemen” kwam dubbel en dwars op mijn bordje terug. Ik noem het mijn “karrespoor”. Door steeds dezelfde copingstijl te gebruiken hoefde ik niet bij mijn innerlijke zelf te komen. Mijn kar liep vast in zijn uitgesleten spoor.
DE BURN OUT In mijn beroepsmatige leven heb ik destijds gekozen voor een exact beroep. Op zich paste dit prima bij mij. Gaandeweg kwam ik erachter dat ik vooral het klantencontact erg leuk vond. Even babbelen over de kinderen of de vakantie of diepere zaken. Altijd vanuit de behoefte van de ander. Na een carrière switch (binnen dat exacte beroep) die achteraf bekeken niet goed verliep kwam ik mezelf keihard tegen. Een burn out was het gevolg. Depressieve vooral veel disfunctionele gedachten waren het gevolg. Met name midden in de nacht.
“Zie je burn out als een geschenk.” Kent u die frase? Achteraf gezien was het een geschenk. De burn-out was het uiterste signaal van het uit balans zijn van mijn systeem. – De boodschap van mijn systeem “Je zult (zelf) aan de bak moeten” –
